تنهایی و غربت...

وقتی  سریال مختارنامه پخش می شد هر چه به قسمت های آخر نزدیک تر می شد دیگر دلم نمی آمد فیلم را ببینم...اینکه مختار تنها بماند و  و با تنی چند از یارانش با بی شمار دشمن در شهر بی وفایی ها  و خیانت ها دچار بی وفایی و خیانت شوند و با نبردی شجاعانه به شهادت برسند...تا اینکه امشب  اتفاقی دیدم  تکرار قسمت آخر سریال مختار  پخش می شود...کتابی دستم بود، جسته و گریخته  هم کتاب می خواندم و هم نگاهی به فیلم می کردم هر چند برایم باز دشوار بود و کتاب شاید طفره رفتن  از این دشواری...مختار جنگید ...مختار تیر خورد ...باز جنگید ...باز تیر خورد...و باز جنگید... تنها شده بود و غریب...  مثل مولایش حسین (ع) ...باز آخر فیلم را ندیدم...حس عجیبی به دلم چنگ انداخته بود ...شاید در چنین لحظاتی  بتوان اندکی از اوج تنهایی و غربت امام حسین (ع) و  اباالفضل العباس و  کربلاییان را درک کرد...بخصوص امامی را که تنها ی تنها در میدان  نبرد می کند...یا ابالفضل العباس... یا حسین...سلام خدا بر شما و لعنت خدا بر قاتلان شما باد...

------------------------------

واقعا اگر د رعراق آن زمان بودیم آیا امام را تنها نمی گذاشتیم؟! و اگر  بله ،بعد ترش در قیام مختار چطور؟ و یا بعد ترش...